Het is een doordeweekse namiddag en toch loopt het Goudblommeke aardig vol. De cafégangers zijn divers: jonge twintigers spelen een kaartspel terwijl ze voor het eerst een Witte Lambiek drinken, een groep oudere mannen keuvelt zachtjes in het Frans, een Antwerps koppel komt proeven van de sfeer nadat ze over het café iets in het nieuws hadden opgevangen en enkelingen hebben een notitieboekje mee waarin ze vlijtig hun gedachten neerpennen. Achter ons zit een Belgisch-Amerikaanse man uit Alaska die hier zeven jaar geleden voor het eerst was, en nu nog eens een biertje komt drinken.
Het Goudblommeke in Papier is al meer dan tachtig jaar een gevestigde waarde in Brussel en nu krijgt het café ook internationaal erkenning. The European Bar Guide, dat elk jaar een top 100 van bars in Europa oplijst, bekroonde het iconische café tot beste van Europa met een monsterscore van 9,7 op 10. Sinds de media-aandacht voelen de eigenaars dat het drukker wordt. Daar ziet uitbater Emile Fayeux (29) geen graten in: “Het Goudblommeke is altijd al een plek geweest die bekend stond bij mensen van overal, een plek waar zowel lokale als nieuwsgierige wereldburgers elkaar konden ontmoeten. De sfeer is nog steeds wat ze was.”
De studenten Alec Geenen (22) en Roos Dierickx (22) denken er net zo over. Ze hadden al van het Goudblommeke gehoord, vorige week hadden ze er een feestje gemist. Met een sympathiek Limburgs accent zegt Roos zich niet druk te maken over een toeristische overrompeling. “Dat het toeristen zijn, betekent niet dat ze geen respect hebben. Iedereen heeft evenveel recht om hier te zijn, ik denk dat het juist een kracht is om verschillende culturen samen te brengen.”
Romantiek en surrealisme
Een blik op de muren verraadt de rijke geschiedenis van het Goudblommeke. Geen plek is onbenut: tekeningen, kadertjes en verborgen boodschappen prijken tot aan het plafond, zodat je niet weet waar eerst te kijken. “Telkens ik hier kom, zie ik nieuwe dingen”, lacht de Brusselaar Jérôme Paque (34), die regelmatig over de vloer komt. “Het Goudblommeke voelt heel authentiek,” vindt hij, “alsof de tijd hier is blijven stilstaan.” En dat is ook The European Bar Guide niet ontgaan. Op de website staat te lezen dat de inrichting “middeleeuws en floraal-romantisch” aandoet. “Toch voelt het er als een samenhangend geheel, permanent eerder dan in een opwelling bijeengeraapt.”
Alec Geenen en Roos Dierickx. — © Jef Van den Bossche
Uitbater Emile Fayeux. — © Jef Van den Bossche
In een opwelling bijeengeraapt, is het interieur inderdaad niet. Vorige eeuw was het Goudblommeke een ontmoetingsplaats voor surrealistische kunstenaars en andere artistiekelingen. Geert van Bruaene, estheet-dichter en jeugdvriend van Paul van Ostaijen, nam de kroeg in 1944 over en maakte er een broeiende culturele ontmoetingsplaats van. Het moet een flamboyante bedoening geweest zijn: Hugo Claus vierde er zijn eerste huwelijk, Louis Paul Boon en Jan Walravens (die elkaar kenden van het tijdschrift Tijd en Mens) dronken er menig glas, en Hergé hield er zijn eerste tentoonstelling. De voorbije decennia moest de kroeg vechten om overeind te blijven: in 2006 ging het Goudblommeke voor de eerste keer over de kop, vijftien jaar later hakte de coronacrisis er flink in. Sinds 2023 probeert een jong team de geest van het café levend te houden.
Tussen het bier tappen en gemberthee maken door legt Emile uit welke culturele initiatieven vandaag nog voortbestaan. Achteraan is een concertruimte waar de uitbaters regelmatig concerten organiseren. Verder zijn er poëzielezingen, conferenties, filmvertoningen van jonge regisseurs en expo’s van artiesten uit Brussel of elders. “We proberen artiesten te ondersteunen door hen gratis te laten optreden. Als ze inkom vragen, mogen ze die centen houden.”
Gluren achter het gordijn
The European Bar Guide noemt het Goudblommeke “bijna mythisch”, en dat is – zoals het een Belgisch café betaamt – mede om het bier dat er geserveerd wordt. Achter een piepkleine bar tapt Emile er lustig op los. “Mijn favoriete bier? Saison Verschueren van het vat”, zegt Emile. Na een korte steekproef in het café blijkt dat een publiekslieveling.
Meer verdeeldheid zaaide een muurschildering uit 2011 met daarop personages uit de stripreeks Stam & Pilou van De Marck en De Wulf. Die veroorzaakte in 2023 ophef omdat erop een oudere man te zien is die naar de billen van een jong meisje gluurt. De feministische actiegroep Noms Peut-Être plaatste het werk samen met andere stripmuren op een zwarte lijst van seksistische en racistische tekeningen, en ijvert voor vrouwvriendelijkere alternatieven in het Brusselse straatbeeld.
De oplossing van de café-uitbaters? Een hemelsbreed gordijn. Wie in het Goudblommeke naar achteren loopt, ziet geen muur maar een groot wit zeil. “We hebben de muur in overleg met de eigenaars verborgen gehouden, zoals de vorige eigenaars dat deden. Als mensen vragen om de stripmuur te zien, doen we het gordijn open, anders blijft het dicht”, zegt Emile. Overschilderen vonden de vorige eigenaars geen optie, ze wilden het erfgoed respecteren. Maar tijden veranderen, en daar ontsnapt zelfs het Goudblommeke niet aan.
De muurschildering met personages uit de stripreeks Stam & Pilou zit achter een wit zeil verborgen. — © Jef Van den Bossche
via De Standaard
February 4, 2025 at 09:56AM
No comments:
Post a Comment