Thursday, 13 February 2025

Another piece of POSITIVE news: Kosmisch ‘spookdeeltje’ plonst met energie van pingpongbal in Middellandse Zee

Kosmisch ‘spookdeeltje’ plonst met energie van pingpongbal in Middellandse Zee

Het lijkt wel alsof er ten zuidoosten van Sicilië, diep in de Middellandse Zee, een mijnenveld ligt. De zee is er bijna 3,5 kilometer diep. In de bodem liggen kabels verankerd die met de hulp van onderwaterboeien recht omhoogrijzen, 700 meter hoog. Aan elke kabel hangen, verspreid over de volledige lengte, ook nog eens een twintigtal bollen. Het zijn geen zeemijnen maar lichtsensoren die neutrino’s moeten vangen, de meest ongrijpbare materiedeeltjes in het heelal.

Neutrino’s zijn elektrisch neutraal en hebben een ontiegelijk kleine massa – zelfs vergeleken met andere elementaire deeltjes zoals elektronen en quarks wegen ze vrijwel niets. Ze worden ongrijpbaar genoemd (‘spookdeeltjes’) omdat ze maar heel sporadisch botsen met andere materie. Elke seconde vliegen er miljarden neutrino’s dwars doorheen onze planeet of ons lichaam. Slechts héél af en toe knalt er eentje op een atoomkern, waarbij dan een nieuw materiedeeltje wordt gevormd. Als dat laatste deeltje bij Sicilië in zee plonst, kan het worden gespot door de lichtsensoren van de onderzeese neutrinodetector.

Twee jaar oude vangst

Zoiets gebeurde precies twee jaar geleden. Een muondeeltje (een zware soort elektron) trok op 13 februari 2023 een lichtspoor doorheen het diepzeewater. Het helblauwe licht was zogeheten Tsjerenkov-straling, een lichtschokgolf die ontstaat als een deeltje sneller gaat dan licht in water – soortgelijk aan de luide knal wanneer een vliegtuig sneller dan het geluid vliegt. Een derde van de lichtsensoren had het licht gezien. Uit het lichtspoor kon de invalsrichting van het muon worden bepaald, en zijn ontstaansgeschiedenis. Het was uit het westen komen aanvliegen, uit bijna horizontale richting. Enkele tientallen kilometers westwaarts was het muon gevormd uit de botsing van een neutrino met een atoomkern. De deeltjesbotsing vond trouwens in de zeebodem plaats, want de detector ligt aan de voet van kilometershoge onderzeese kliffen die de rand vormen van het Malta-plateau.

Een sensor wordt te water gelaten. — © via REUTERS

Het neutrino dat het muon had gevormd, en dat zo onrechtstreeks was gedetecteerd, had een ongezien hoge energie: 220 miljoen miljard elektronvolt (de elektronvolt is een populaire eenheid in de deeltjesfysica). Dat is tienduizend keer meer dan de energieën die de grootste deeltjesversneller ter wereld, die van Cern in Genève, kan produceren. Om tot zo’n hoge energieën te kunnen komen, zouden we een versneller nodig hebben zo groot als de baan van Mercurius rond de zon. Maar wellicht zegt een vergelijking met meer aardse, alledaagse fysica meer. Het neutrino bezat, hoe minuscuul het als individueel elementair deeltje ook was, evenveel energie als een vallende pingpongbal. Of hoe een microscopisch partikel een macroscopische energie kan hebben.

Heftig kosmisch geweld

Neutrino’s met zulke hoge energieën kunnen alleen uit de verre ruimte komen. Ze ontstaan bij het meest heftige kosmische geweld. Dat kunnen grote zwarte gaten zijn die materie opslokken, neutronensterren die met elkaar botsen of reuzensterren die in supernova’s uit elkaar spatten. Maar evengoed kunnen het nog onbekende kosmische fenomenen zijn.

Dit neutrino kwam wellicht van buiten de Melkweg, schrijven fysici deze week in Nature, waarin de detectie wordt onthuld. Hoewel die al dateert van twee jaar geleden, kunnen de vorsers nog niet zeggen wat de oorsprong was van het deeltje. Het enige dat ze weten, is dat dit veruit het meest energieke neutrino was dat ooit is waargenomen. En dat zulke microscopische energiebommetjes dus inderdaad, zoals verwacht, worden geproduceerd in het heelal.

De recordvangst is een mooie opsteker voor de onderzeese neutrinodetector, die trouwens nog volop in de constructiefase zit. Momenteel is nog maar een tiende van het totale voorziene aantal kabels met lichtsensoren aangebracht. Eind dit decennium moet de detector, die ook een kleiner zusje heeft voor de Zuid-Franse kust, helemaal voltooid zijn. Klaar om nog veel meer van de energiekste onder de mysterieuze spookdeeltjes die neutrino’s zijn, te onderscheppen.



via De Standaard

February 13, 2025 at 03:58PM

Wednesday, 12 February 2025

Another piece of POSITIVE news: ‘I Was Dying’: Salman Rushdie Testifies About Terrifying Stabbing Attack

‘I Was Dying’: Salman Rushdie Testifies About Terrifying Stabbing Attack

Salman Rushdie was preparing to give a talk to more than 1,000 people in an idyllic amphitheater along Chautauqua Lake when he suddenly became aware of a figure onstage, rushing toward him.

“I was very struck by his eyes,” Mr. Rushdie, the renowned author, said. They were dark, he said. And ferocious.

Before he could react, a man was upon him, striking his cheek, his jaw, his neck and, “most painfully and most dangerously,” his right eye. At first, Mr. Rushdie said, he thought he was being punched. But then he became aware of “a very large quantity of blood pouring out onto my clothes.”

He had actually been stabbed repeatedly around his head and face.

Mr. Rushdie testified on Tuesday in the trial of Hadi Matar, the man on trial in the knife attack the author believed would kill him, coming face to face with the man accused of attempting to murder him. He gave jurors a vivid account of the stabbing.

The stab to his eye was “intensely painful,” Mr. Rushdie said. “And after that I was screaming because of the pain.”

The knife severed his optic nerve, he said, leaving the eye blind.

“That’s what’s left of it,” he told jurors, lifting the distinctive eyeglasses he has worn in public since the attack. One lens is clear, and the other is black. Behind the black lens, his ruined eye appeared mostly closed.

The attack occurred during a summertime arts conference at the Chautauqua Institution in western New York in 2022, as Mr. Rushdie was preparing to deliver a lecture on asylum for exiled writers.

After he was struck five or six times in his face and head, Mr. Rushdie told the jury, he attempted to flee, but the attack continued. He was stabbed and slashed about 15 times, he said.

At several points in his testimony, Mr. Rushdie pointed to places on his body where he was injured: his cheek, his chest, his throat, his hand, his waist.

He collapsed, and around half a minute after the attack began, the assailant was pulled off him by bystanders and by Ralph Henry Reese, one of the founders of a project that offers refuge for writers who was onstage with Mr. Rushdie. On the ground, in a pool of blood, Mr. Rushdie said he was overtaken by “a sense of great pain and shock.”

“It occurred to me quite clearly that I was dying,” he said. “And that was my predominant thought.”

To his right, he said, he was aware of “a small pile of people” who had descended on the attacker.

“Thanks to that,” he said, “I guess I survived.”

From the amphitheater, Mr. Rushdie was taken by helicopter to a hospital with a trauma clinic in Erie, Pa. He spent 17 days there, he said, before he was transferred to N.Y.U. Langone’s Rusk Rehabilitation center in New York City, where he stayed for nearly a month.

The attack left him with lasting scars, including a wound on his lip that has made it hard for him to pronounce some words, he said. A stab wound to his left hand severed tendons and damaged nerves. Other damage is not as visible.

“I am not as energetic as I used to be,” Mr. Rushdie, 77, said. “I am not as physically strong as I used to be.”

He delivered his testimony steadily, speaking clearly and betraying little emotion. He gesticulated as he spoke, using his scarred left hand, then his right.

The courtroom in the Chautauqua County Courthouse, a pillared building from the early 1900s in downtown Mayville, N.Y., was nearly full during Mr. Rushdie’s testimony. Journalists filled the first row of wooden benches, and onlookers sat behind them. From the second row, Mr. Rushdie’s wife, Rachel Eliza Griffiths, listened to her husband’s account of the attack. At the prosecutor’s request, the space in front of her was left empty, giving Ms. Griffiths a direct line of sight to the witness stand.

Mr. Rushdie lived in hiding after the Iranian government issued a fatwa in 1989 directing Muslims to kill him following the publication of his novel “The Satanic Verses,” which fictionalized aspects of the Prophet Muhammad’s life.

For the first decade under the fatwa, Mr. Rushdie lived in seclusion in London with round-the-clock security. But for the last 20 years, Mr. Rushdie had lived an almost normal life in New York City.

In a memoir published in April of last year about the attack and his recovery, “Knife: Meditations After an Attempted Murder,” Mr. Rushdie writes an imagined conversation with his assailant. He wanted to meet him, he wrote.

“I wanted to sit in a room with him and say, ‘Tell me about it,’” he wrote. “I wanted him to look me in my (one remaining) eye and tell me the truth.”

In the courtroom, Mr. Rushdie did not get that chance. Mr. Matar, the man accused of wielding the knife, largely avoided looking at the author. For the most part, Mr. Matar’s eyes remained downcast, glancing occasionally at Jason Schmidt, the district attorney, and in the direction of the jury.

Lynn Schaffer, the lawyer representing Mr. Matar, asked Mr. Rushdie on cross-examination whether he thought the trauma of the experience might have clouded his memory. He acknowledged he had “some false memories,” including a mistaken recollection that “when I saw the attacker, I stood up to face him.”

In addition to attempted murder, Mr. Matar, 27, also faces an assault charge for a slash wound that Mr. Reese sustained. On Monday morning, Mr. Matar’s defense team told Judge David W. Foley that the lead defense lawyer, Nathaniel L. Barone II, had been hospitalized. Mr. Barone was absent again on Tuesday. In her opening statement, Ms. Schaffer asked the jury to keep an open mind about Mr. Matar’s innocence. Cross-examination of the prosecution’s witnesses has been relatively brief.

Prosecutors said that they expect the trial to last around two weeks.

Mr. Matar also faces federal terrorism-related charges. He is accused of offering “personnel, specifically himself, and services” to terrorists and of providing “material support and resources” to a terror group in Lebanon, according to the indictment.



via www.nytimes.com

February 12, 2025 at 12:01PM

Tuesday, 11 February 2025

Only


via Instagram https://instagr.am/p/DF8uFTVtLU0/

Another piece of POSITIVE news: Man die twee wielertoeristen doodreed in Gent, krijgt zwaardere straf in beroep

Man die twee wielertoeristen doodreed in Gent, krijgt zwaardere straf in beroep

Justitie

Man die twee wielertoeristen doodreed in Gent, krijgt zwaardere straf in beroep

De 45-jarige man die eind februari vorig jaar twee wielertoeristen doodreed in de Gentse haven heeft in beroep een zes jaar effectieve celstraf en een levenslang rijverbod gekregen. “Hij heeft geen besef van de ernst van de feiten.”

Toen Bjorn B. twee wielertoeristen doodreed in Gent, had hij 3 promille alcohol in zijn bloed, reed hij 118 kilometer per uur in de bebouwde kom en had hij al tien jaar geen geldig rijbewijs meer.

In eerste aanleg gaf de Gentse politierechtbank hem vijf jaar cel, waarvan 3,5 jaar effectief. Het parket vond dat te weinig en ging in beroep. De man is al meerdere keren over de schreef gegaan, klonk het op het tweede proces op dinsdag 14 januari. Zowel in 2009 als in 2014 werd hij veroordeeld voor rijden onder invloed.

Het ongeval gebeurde zondag 25 februari 2024 rond 11 uur in de Pantserschipstraat in Gent. Bjorn B. reed in op een groepje van vijf fietsers dat op het fietspad reed. Twee van de fietsers, twee mannen van 45 jaar uit Lochristi, overleefden de aanrijding niet.

Dadelijk meer.



via De Standaard

February 11, 2025 at 11:05AM

Sunday, 9 February 2025

Valentine


via Instagram https://instagr.am/p/DF2RMgntBKa/

Saturday, 8 February 2025

Fish


via Instagram https://instagr.am/p/DFz9XCaNhVR/

Friday, 7 February 2025

Thursday, 6 February 2025

Pluckers


via Instagram https://instagr.am/p/DFvoEdhNxoN/

Wednesday, 5 February 2025

Beehive


via Instagram https://instagr.am/p/DFtD5ktNDI6/

Another piece of POSITIVE news: Diepvriesgroenten iets voor luie mensen? Ze zijn nochtans even gezond, én goedkoper

Diepvriesgroenten iets voor luie mensen? Ze zijn nochtans even gezond, én goedkoper

Over de kunst van het bevriezen heeft niemand ooit zo mooi gezongen als Klaus Nomi in ‘Cold song’. Het is een oud, neerslachtig lied, past uitstekend bij de reputatie van diepvriesgroenten. Ook al is die onterecht. Erwtjes uit de diepvries zijn een proeve van voedseltechnologie, knapperig en even gezond als verse erwten. Maar de consument houdt vast aan zijn klassement. Verse groenten zijn gezond, diepvriesgroenten gemakkelijk.

“Er is veel onduidelijkheid over diepvriesgroenten”, zegt Nathalie Dens, professor marketing aan de Universiteit Antwerpen. “De meeste consumenten hebben geen idee over wat de voedingsindustrie doet. Diepvriesgroenten hebben bovendien vaak een niet-transparante verpakking. Zulke factoren dragen bij tot de onzekerheid. Tegelijk speelt het zogenaamde Ikea-effect een rol. Als je ergens moeite voor doet, hecht je er vanzelf meer waarde aan. Bij diepvriesgroenten is de betrokkenheid laag, met negatieve connotaties tot gevolg.”

Zo gaat de consumentenpsychologie losjes voorbij aan de voordelen van diepvriesgroenten.

Ze zijn (zeer) voedzaam

“De voedingswaarde van diepvriesspinazie is minstens even hoog als die van klassieke spinazie”, zegt Bruno De Meulenaer, professor levensmiddelenchemie aan de UGent. “In de supermarkt en thuis in de koelkast verliezen spinazieblaadjes snel ­vitamine C. Vitamine C is erg gevoelig voor afbraak onder invloed van zuurstof. Daarom worden diepvriesgroenten eerst geblancheerd. De hitte stabiliseert het afbraakproces. Zo blijven de voedingsstoffen van diepvriesgroenten langer bewaard.”

Maar zeggen dat alle diepvriesgroenten een hogere voedingswaarde hebben, is overdreven. “Het hangt van de groente af”, zegt De Meulenaer. “In verse paprika’s is het vitamine C-gehalte bijvoorbeeld tamelijk stabiel. Geblancheerde paprikareepjes in diepvrieszakken zullen dus niet beter scoren op dat vlak. Over het algemeen is de voedingswaarde van verse en diepvriesgroenten vergelijkbaar.”

Ze behouden hun textuur

Een huishoudelijke diepvriezer doet er minstens tien uur over om voedselwaren tot in de kern te bevriezen. Dat veroorzaakt grote ijskristallen, die de weefselstructuur beschadigen. “Hoe sneller de groenten bevriezen, hoe kleiner de kristallen”, zegt De Meulenaer. “Erwtjes uit een diepvrieszak hebben daarom meer beet. Na het blancheren zijn ze door een diepvriestunnel gegaan. Met een technologie die IQF heet, individually quick freezing, koelen groentestukjes snel af tot -30 graden. Daardoor behouden ze hun textuur. Thuis krijg je zoiets niet klaar. Dat merk je bij het ontdooien.”

Variatie het hele jaar door

De Hoge Gezondheidsraad adviseert volwassenen om dagelijks 300 gram groenten te eten. Vers of diepgevroren maakt weinig verschil, zolang er maar variatie is. In de moestuin is het van nu tot april behelpen met prei en koolscheuten, terwijl het in het vriesvak bij wijze van spreken het hele jaar zomer is. Voor de hungry gap – de periode van het jaar wanneer er weinig verse groenen zijn – hoeft niemand te vrezen. Diepvriesgroenten zijn het hele jaar door beschikbaar, ook in de zogenaamde hongerkloof.

Ze zijn goedkoper

Diepvriesgroenten zijn goedkoper dan verse groenten, omdat ze op grote schaal worden geoogst en verwerkt. Om de kosten laag te houden en verspilling te vermijden, worden de industriële processen voortdurend geoptimaliseerd. Zelf je groenten wassen en snijden leidt tot 30 procent meer afval. Thuis is nu eenmaal niemand zo efficiënt als de ingenieurs in de voedings­industrie. Al waarschuwt professor Dens: “Consumenten hebben de neiging om goedkope producten een lagere kwaliteit toe te kennen.”

Ze zijn Belgisch

Nergens in Europa worden zoveel groenten ingevroren als in België. Met een miljoen ton is ons land marktleider. Iedere belg eet gemiddeld 3,9 kilo diepvriesgroenten per jaar. Erwten en spinazie zijn het populairst. De rest van de productie is voor het buitenland. De grootste afnemers zijn Duitsland en Frankrijk, met bijna een half miljoen ton Belgische diepvriesgroenten.



via De Standaard

February 5, 2025 at 12:25PM

Tuesday, 4 February 2025

Watchtower


via Instagram https://instagr.am/p/DFqe6mUtU-O/

Another piece of POSITIVE news: Can You Spend 10 Minutes With This Painting?

Can You Spend 10 Minutes With This Painting?

Thanks for spending 1 minute and 30 seconds with the art! (Did you feel the cold?) If you want to look a little longer, just scroll back up and press “Continue.” Now, we’ll tell you a bit about it.

Let’s start by going back in time. Imagine it’s the 1560s and your friend Nicolaes Jonghelinck, a well-to-do banker, invites you to dinner at his country house outside what is now Antwerp, Belgium.

There, in a single room, you encounter six large paintings — each more than five feet across — adorning the walls. They are the work of Pieter Bruegel the Elder. Together, these imaginary scenes depict villagers living and working through the changing seasons.

One of the six is the painting you just spent 1 minute and 30 seconds with, now called “Hunters in the Snow,” a depiction of a harsh winter:

The other five scenes continue on a march through the year. Our winter painting gives way to early spring (“The Gloomy Day”):

Then on to later spring (that panel is now, unfortunately, lost — most likely as the paintings were changing hands sometime between 1595 and 1659).

And early summer (“Haymaking”):

Late summer (“The Harvesters”):

And finally, fall (“The Return of the Herd”):

These scenes are from Bruegel’s imagination, possibly inspired by the landscape of coastal northwestern Europe and his travels in the Italian Alps.

You would have been a very lucky guest to have seen all six paintings in one place. They’ve since been split up and scattered across the world, through the hands of archdukes and emperors, from private estates to grand palaces, and now accessible to the public. “Haymaking” (early summer) is on display at the Lobkowicz Palace Museum in Prague; “The Harvesters” (late summer) is at the Metropolitan Museum of Art in New York; and the remaining three are at the Kunsthistorisches Museum in Vienna.

Jonathan Fine, the director of the Kunsthistorisches museum, is our guide today to “Hunters in the Snow.” (The painting will be featured in a coming show at the museum in March.)

In 1565, the paintings would have been startling and avant-garde, Mr. Fine said. “Up until then, most of what you would have seen in wealthy people or aristocrats’ houses would be portraits or religious paintings. So moving into paintings that are purely of nature, and of human activities in nature, is a very, very new thing.”

The painting is distinct, too, in that it is a depiction of poor and working-class people going about their everyday lives. That was rare for work of this period, he said.

In the winter panel, we slide into Bruegel’s world from the left, joining these hunters and their dogs, heads hung low, as they trudge home through heavy snow:

This is a busy scene, with at least 84 people and at least 29 animals. But only one set of eyes is actually looking back at us — those of the dog in the bottom-left corner:

If you’re curious how the hunt went, its face tells you all you need to know.

This is the only piece of game the hunters seem to have brought home:

From here, the trees in the foreground pull our eyes down the hill, and into a world of bitter cold. The fields can’t be worked, and the mill wheel has frozen over:

Yet the scene is full of life, too. An idle mill might leave time for people to play …

… hold hands …

… and have a little fun.

Looking at our friends here, your initial impression might be that you’re witnessing a jubilant scene, something like a 16th-century version of a snow day. This is probably what makes it a popular Christmas card design today.

But you can’t zoom in on a Christmas card. If you could, you might sense something more desperate in the air.

First, of course, is the oppressive cold. Bruegel painted this scene during the Little Ice Age, defined by some climate researchers as from the early 14th century to the mid-19th century. Average temperatures in some parts of the world dropped more than 3 degrees Fahrenheit.

But there’s something else there; you may have noticed some unease in the picture as your minutes ticked by. People may be having fun, but as Mr. Fine put it, “It’s a picture of a season of precarity, of life being drawn tight, and like a thread it could snap.”

Look at this poor chap:

This poor sign:

This poor child:

In the distance, there appears to be a chimney fire while people rush with ladders to help. There’s a cruel irony in having to put out a fire in this intense cold:

Above it all is a lone black bird, taking flight:

“I think about what startled it,” Mr. Fine said. “Why is this one flying, and the other three are not?”

To him, it all speaks to a sense that there is a lurking danger. “Not the danger that’s sort of like a big, bad wolf in the foreground,” he said. “But sort of the fragility, I would say, of human life.”

Will they have enough food? Will they make it through winter? Are they having fun on the ice? Will that house burn down? What scared that bird?

Bruegel doesn’t answer these questions. But for him, all that joy and all that suffering — the dogs and the skaters, the birds and the hunters — belonged together on a single canvas.



via www.nytimes.com

February 4, 2025 at 04:58PM

Another piece of POSITIVE news: De komende dagen kan u zes planeten aan de hemel zien

De komende dagen kan u zes planeten aan de hemel zien

Eind februari vormen zeven van de acht planeten schijnbaar een rij als je vanop onze planeet aarde, de achtste, naar de avondhemel kijkt. Bij zo’n planetaire uitlijning vormen ze geen echte ‘lijn’, maar verzamelen ze dicht bij elkaar aan één kant van de zon waardoor dit wel zo lijkt. Een ‘uitlijning’ van de zeven grote planeten is niet zo zeldzaam en komt voor in ongeveer één op de honderd nachten, maar je hebt ook helder weer nodig – wel een zeldzaamheid. En dat alle planeten zo veel nachten achter elkaar samen zichtbaar zijn, is ongebruikelijk.

Tot 21 februari moeten we het stellen met zes planeten en de maan, die blijft nog tot de 14de. Wie ze wil spotten, begint altijd bij Venus, zegt Koen Geukens. “Onze buurplaneet is heel gemakkelijk te vinden. Als je in de vooravond naar het zuidwesten kijkt, zie je de planeet schitteren. Je kan er niet naast kijken.” Onder Venus blinkt Saturnus. Voor deze geringde gasreus moet het al wat donkerder zijn. “Maar wacht ook niet te lang. Rond 20 uur is Saturnus voor veel mensen al verdwenen achter een boom of huis.”

In het zuiden staat Jupiter. Ook die is volgens Geukens niet te missen. “Het is het helderste object dat je daar kan vinden. Voor de kenners: Jupiter staat in het sterrenbeeld stier, in het verlengde van één van de hoorns.” Wie Jupiter heeft gevonden, kan ook Mars ontdekken. “Mars staat iets meer naar het oosten en op gelijke hoogte. De planeet fonkelt minder fel, maar heeft een andere kleur. Het oogt iets roder.”

Uranus en Neptunus zijn niet met het blote oog te ontwaren. Een verrekijker en een goede kaart – Geukens adviseert de online kaart Stellarium – zijn nodig om deze planeten te vinden. Uranus bevindt zich in de buurt van Jupiter, Neptunus hangt rond bij Venus.

Voyager

Mercurius komt vanaf 21 februari in beeld. Maar ook voor deze planeet is een goede kaart aangewezen. Geukens zou er niet op wachten. “Strikt genomen staan tussen 21 en 28 februari alle grote planeten tegelijk aan de avondhemel, maar je gaat toch hulpmiddeltjes nodig hebben om ze allemaal te zien. De komende dagen verwachten we heldere avonden. Als je kan, ga rond 19 uur in de tuin staan en kijk naar boven. Vier planeten en de maan is ook al wat.”

Een planetaire uitlijning is weinig meer dan een optische illusie. Het heeft geen effect op aardbevingen of andere natuurrampen op aarde, zoals soms geopperd wordt. Wel gebruikten de twee Voyager-ruimtetuigen de relatieve nabijheid van verschillende planeten als zwaartekracht-assist om hun snelheden te verhogen en hun trajecten te wijzigen.



via De Standaard

February 4, 2025 at 09:58AM

Another piece of POSITIVE news: En ineens is het Goudblommeke in Papier het beste café van Europa: “Telkens als ik hier kom, zie ik nieuwe dingen”

En ineens is het Goudblommeke in Papier het beste café van Europa: “Telkens als ik hier kom, zie ik nieuwe dingen”

Het is een doordeweekse namiddag en toch loopt het Goudblommeke aardig vol. De cafégangers zijn divers: jonge twintigers spelen een kaartspel terwijl ze voor het eerst een Witte Lambiek drinken, een groep oudere mannen keuvelt zachtjes in het Frans, een Antwerps koppel komt proeven van de sfeer nadat ze over het café iets in het nieuws hadden opgevangen en enkelingen hebben een notitieboekje mee waarin ze vlijtig hun gedachten neerpennen. Achter ons zit een Belgisch-Amerikaanse man uit Alaska die hier zeven jaar geleden voor het eerst was, en nu nog eens een biertje komt drinken.

Het Goudblommeke in Papier is al meer dan tachtig jaar een gevestigde waarde in Brussel en nu krijgt het café ook internationaal erkenning. The European Bar Guide, dat elk jaar een top 100 van bars in Europa oplijst, bekroonde het iconische café tot beste van Europa met een monsterscore van 9,7 op 10. Sinds de media-aandacht voelen de eigenaars dat het drukker wordt. Daar ziet uitbater Emile Fayeux (29) geen graten in: “Het Goudblommeke is altijd al een plek geweest die bekend stond bij mensen van overal, een plek waar zowel lokale als nieuwsgierige wereldburgers elkaar konden ontmoeten. De sfeer is nog steeds wat ze was.”

De studenten Alec Geenen (22) en Roos Dierickx (22) denken er net zo over. Ze hadden al van het Goudblommeke gehoord, vorige week hadden ze er een feestje gemist. Met een sympathiek Limburgs accent zegt Roos zich niet druk te maken over een toeristische overrompeling. “Dat het toeristen zijn, betekent niet dat ze geen respect hebben. Iedereen heeft evenveel recht om hier te zijn, ik denk dat het juist een kracht is om verschillende culturen samen te brengen.”

Romantiek en surrealisme

Een blik op de muren verraadt de rijke geschiedenis van het Goudblommeke. Geen plek is onbenut: tekeningen, kadertjes en verborgen boodschappen prijken tot aan het plafond, zodat je niet weet waar eerst te kijken. “Telkens ik hier kom, zie ik nieuwe dingen”, lacht de Brusselaar Jérôme Paque (34), die regelmatig over de vloer komt. “Het Goudblommeke voelt heel authentiek,” vindt hij, “alsof de tijd hier is blijven stilstaan.” En dat is ook The European Bar Guide niet ontgaan. Op de website staat te lezen dat de inrichting “middeleeuws en floraal-romantisch” aandoet. “Toch voelt het er als een samenhangend geheel, permanent eerder dan in een opwelling bijeengeraapt.”

Alec Geenen en Roos Dierickx. — © Jef Van den Bossche

Uitbater Emile Fayeux. — © Jef Van den Bossche

In een opwelling bijeengeraapt, is het interieur inderdaad niet. Vorige eeuw was het Goudblommeke een ontmoetingsplaats voor surrealistische kunstenaars en andere artistiekelingen. Geert van Bruaene, estheet-dichter en jeugdvriend van Paul van Ostaijen, nam de kroeg in 1944 over en maakte er een broeiende culturele ontmoetingsplaats van. Het moet een flamboyante bedoening geweest zijn: Hugo Claus vierde er zijn eerste huwelijk, Louis Paul Boon en Jan Walravens (die elkaar kenden van het tijdschrift Tijd en Mens) dronken er menig glas, en Hergé hield er zijn eerste tentoonstelling. De voorbije decennia moest de kroeg vechten om overeind te blijven: in 2006 ging het Goudblommeke voor de eerste keer over de kop, vijftien jaar later hakte de coronacrisis er flink in. Sinds 2023 probeert een jong team de geest van het café levend te houden.

Tussen het bier tappen en gemberthee maken door legt Emile uit welke culturele initiatieven vandaag nog voortbestaan. Achteraan is een concertruimte waar de uitbaters regelmatig concerten organiseren. Verder zijn er poëzielezingen, conferenties, filmvertoningen van jonge regisseurs en expo’s van artiesten uit Brussel of elders. “We proberen artiesten te ondersteunen door hen gratis te laten optreden. Als ze inkom vragen, mogen ze die centen houden.”

Gluren achter het gordijn

The European Bar Guide noemt het Goudblommeke “bijna mythisch”, en dat is – zoals het een Belgisch café betaamt – mede om het bier dat er geserveerd wordt. Achter een piepkleine bar tapt Emile er lustig op los. “Mijn favoriete bier? Saison Verschueren van het vat”, zegt Emile. Na een korte steekproef in het café blijkt dat een publiekslieveling.

Meer verdeeldheid zaaide een muurschildering uit 2011 met daarop personages uit de stripreeks Stam & Pilou van De Marck en De Wulf. Die veroorzaakte in 2023 ophef omdat erop een oudere man te zien is die naar de billen van een jong meisje gluurt. De feministische actiegroep Noms Peut-Être plaatste het werk samen met andere stripmuren op een zwarte lijst van seksistische en racistische tekeningen, en ijvert voor vrouwvriendelijkere alternatieven in het Brusselse straatbeeld.

De oplossing van de café-uitbaters? Een hemelsbreed gordijn. Wie in het Goudblommeke naar achteren loopt, ziet geen muur maar een groot wit zeil. “We hebben de muur in overleg met de eigenaars verborgen gehouden, zoals de vorige eigenaars dat deden. Als mensen vragen om de stripmuur te zien, doen we het gordijn open, anders blijft het dicht”, zegt Emile. Overschilderen vonden de vorige eigenaars geen optie, ze wilden het erfgoed respecteren. Maar tijden veranderen, en daar ontsnapt zelfs het Goudblommeke niet aan.

De muurschildering met personages uit de stripreeks Stam & Pilou zit achter een wit zeil verborgen. — © Jef Van den Bossche



via De Standaard

February 4, 2025 at 09:56AM

Another piece of POSITIVE news: Regering overweegt auto’s te verloten onder wie zijn btw-bonnetje vraagt

Regering overweegt auto’s te verloten onder wie zijn btw-bonnetje vraagt

ook dat nog

Regering overweegt auto’s te verloten onder wie zijn btw-bonnetje vraagt

De regering-De Wever gaat het idee onderzoeken van een loterij met btw-bonnetjes en kassa­tickets.

Kun je straks via het btw-bonnetje van een restaurant- of kappersbezoek 1 miljoen euro of een auto winnen? De regering-De Wever zal alvast het idee van zo’n btw-loterij onderzoeken. “Om het opvragen van ontvangstbewijzen door klanten te stimuleren, en zo fiscale fraude te verminderen”, staat in het regeerakkoord.

Een btw-loterij georganiseerd door de overheid bestaat al langer in Portugal en Italië. Mensen vragen daar zelf naar een kassaticket of btw-bonnetje wanneer ze op restaurant zijn geweest of iets kochten. De prijzen zijn dan ook niet min: Portugal geeft naast geldprijzen ook dure auto’s weg en in Italië kunnen de geldprijzen oplopen tot 5 miljoen euro.

“Het lijkt een wat bizar initiatief”, zegt professor fiscaal recht Bruno Peeters (UA). “Maar op deze manier probeert Italië fiscale fraude tegen te gaan. Om te vermijden dat er nog te vaak in het zwart wordt gekocht en verkocht, waardoor de staat belangrijke btw-inkomsten misloopt.”

“De organisatie van zo’n tombola en de prijzenpot zijn niet gratis, maar Italië en Portugal zeggen dat de loterij hen veel meer opbrengt aan inkomsten die dus wél worden aangegeven”, aldus Peeters. Volgens de Portugese overheid stegen de btw-inkomsten met vele honderden miljoenen.

Op dat effect hoopt ook de ­regering-De Wever. “Ook in België is er immers het aanvoelen dat het zogenoemde zwarte circuit nog altijd erg omvangrijk is”, zegt Peeters. Ook het Rekenhof, dat de werking van de Belgische overheid controleert, lanceerde eerder al in een rapport over fiscale fraude het idee om via een tombola met btw-bonnetjes “mensen aan te moedigen altijd een btw-ticket te vragen”. (wer)



via De Standaard

February 4, 2025 at 09:55AM

Monday, 3 February 2025

Lemon


via Instagram https://instagr.am/p/DFoBEWIN-Uv/

Sunday, 2 February 2025

Beard


via Instagram https://instagr.am/p/DFkfQ8DtEgu/

Saturday, 1 February 2025

Monument


via Instagram https://instagr.am/p/DFicdmLNTV7/