Watchtower

via Instagram https://instagr.am/p/DFqe6mUtU-O/

Another piece of POSITIVE news: Can You Spend 10 Minutes With This Painting?

Can You Spend 10 Minutes With This Painting?

Thanks for spending 1 minute and 30 seconds with the art! (Did you feel the cold?) If you want to look a little longer, just scroll back up and press “Continue.” Now, we’ll tell you a bit about it.

Let’s start by going back in time. Imagine it’s the 1560s and your friend Nicolaes Jonghelinck, a well-to-do banker, invites you to dinner at his country house outside what is now Antwerp, Belgium.

There, in a single room, you encounter six large paintings — each more than five feet across — adorning the walls. They are the work of Pieter Bruegel the Elder. Together, these imaginary scenes depict villagers living and working through the changing seasons.

One of the six is the painting you just spent 1 minute and 30 seconds with, now called “Hunters in the Snow,” a depiction of a harsh winter:

The other five scenes continue on a march through the year. Our winter painting gives way to early spring (“The Gloomy Day”):

Then on to later spring (that panel is now, unfortunately, lost — most likely as the paintings were changing hands sometime between 1595 and 1659).

And early summer (“Haymaking”):

Late summer (“The Harvesters”):

And finally, fall (“The Return of the Herd”):

These scenes are from Bruegel’s imagination, possibly inspired by the landscape of coastal northwestern Europe and his travels in the Italian Alps.

You would have been a very lucky guest to have seen all six paintings in one place. They’ve since been split up and scattered across the world, through the hands of archdukes and emperors, from private estates to grand palaces, and now accessible to the public. “Haymaking” (early summer) is on display at the Lobkowicz Palace Museum in Prague; “The Harvesters” (late summer) is at the Metropolitan Museum of Art in New York; and the remaining three are at the Kunsthistorisches Museum in Vienna.

Jonathan Fine, the director of the Kunsthistorisches museum, is our guide today to “Hunters in the Snow.” (The painting will be featured in a coming show at the museum in March.)

In 1565, the paintings would have been startling and avant-garde, Mr. Fine said. “Up until then, most of what you would have seen in wealthy people or aristocrats’ houses would be portraits or religious paintings. So moving into paintings that are purely of nature, and of human activities in nature, is a very, very new thing.”

The painting is distinct, too, in that it is a depiction of poor and working-class people going about their everyday lives. That was rare for work of this period, he said.

In the winter panel, we slide into Bruegel’s world from the left, joining these hunters and their dogs, heads hung low, as they trudge home through heavy snow:

This is a busy scene, with at least 84 people and at least 29 animals. But only one set of eyes is actually looking back at us — those of the dog in the bottom-left corner:

If you’re curious how the hunt went, its face tells you all you need to know.

This is the only piece of game the hunters seem to have brought home:

From here, the trees in the foreground pull our eyes down the hill, and into a world of bitter cold. The fields can’t be worked, and the mill wheel has frozen over:

Yet the scene is full of life, too. An idle mill might leave time for people to play …

… hold hands …

… and have a little fun.

Looking at our friends here, your initial impression might be that you’re witnessing a jubilant scene, something like a 16th-century version of a snow day. This is probably what makes it a popular Christmas card design today.

But you can’t zoom in on a Christmas card. If you could, you might sense something more desperate in the air.

First, of course, is the oppressive cold. Bruegel painted this scene during the Little Ice Age, defined by some climate researchers as from the early 14th century to the mid-19th century. Average temperatures in some parts of the world dropped more than 3 degrees Fahrenheit.

But there’s something else there; you may have noticed some unease in the picture as your minutes ticked by. People may be having fun, but as Mr. Fine put it, “It’s a picture of a season of precarity, of life being drawn tight, and like a thread it could snap.”

Look at this poor chap:

This poor sign:

This poor child:

In the distance, there appears to be a chimney fire while people rush with ladders to help. There’s a cruel irony in having to put out a fire in this intense cold:

Above it all is a lone black bird, taking flight:

“I think about what startled it,” Mr. Fine said. “Why is this one flying, and the other three are not?”

To him, it all speaks to a sense that there is a lurking danger. “Not the danger that’s sort of like a big, bad wolf in the foreground,” he said. “But sort of the fragility, I would say, of human life.”

Will they have enough food? Will they make it through winter? Are they having fun on the ice? Will that house burn down? What scared that bird?

Bruegel doesn’t answer these questions. But for him, all that joy and all that suffering — the dogs and the skaters, the birds and the hunters — belonged together on a single canvas.

via www.nytimes.com

February 4, 2025 at 04:58PM

Another piece of POSITIVE news: De komende dagen kan u zes planeten aan de hemel zien

De komende dagen kan u zes planeten aan de hemel zien

Eind februari vormen zeven van de acht planeten schijnbaar een rij als je vanop onze planeet aarde, de achtste, naar de avondhemel kijkt. Bij zo’n planetaire uitlijning vormen ze geen echte ‘lijn’, maar verzamelen ze dicht bij elkaar aan één kant van de zon waardoor dit wel zo lijkt. Een ‘uitlijning’ van de zeven grote planeten is niet zo zeldzaam en komt voor in ongeveer één op de honderd nachten, maar je hebt ook helder weer nodig – wel een zeldzaamheid. En dat alle planeten zo veel nachten achter elkaar samen zichtbaar zijn, is ongebruikelijk.

Tot 21 februari moeten we het stellen met zes planeten en de maan, die blijft nog tot de 14de. Wie ze wil spotten, begint altijd bij Venus, zegt Koen Geukens. “Onze buurplaneet is heel gemakkelijk te vinden. Als je in de vooravond naar het zuidwesten kijkt, zie je de planeet schitteren. Je kan er niet naast kijken.” Onder Venus blinkt Saturnus. Voor deze geringde gasreus moet het al wat donkerder zijn. “Maar wacht ook niet te lang. Rond 20 uur is Saturnus voor veel mensen al verdwenen achter een boom of huis.”

In het zuiden staat Jupiter. Ook die is volgens Geukens niet te missen. “Het is het helderste object dat je daar kan vinden. Voor de kenners: Jupiter staat in het sterrenbeeld stier, in het verlengde van één van de hoorns.” Wie Jupiter heeft gevonden, kan ook Mars ontdekken. “Mars staat iets meer naar het oosten en op gelijke hoogte. De planeet fonkelt minder fel, maar heeft een andere kleur. Het oogt iets roder.”

Uranus en Neptunus zijn niet met het blote oog te ontwaren. Een verrekijker en een goede kaart – Geukens adviseert de online kaart Stellarium – zijn nodig om deze planeten te vinden. Uranus bevindt zich in de buurt van Jupiter, Neptunus hangt rond bij Venus.

Voyager

Mercurius komt vanaf 21 februari in beeld. Maar ook voor deze planeet is een goede kaart aangewezen. Geukens zou er niet op wachten. “Strikt genomen staan tussen 21 en 28 februari alle grote planeten tegelijk aan de avondhemel, maar je gaat toch hulpmiddeltjes nodig hebben om ze allemaal te zien. De komende dagen verwachten we heldere avonden. Als je kan, ga rond 19 uur in de tuin staan en kijk naar boven. Vier planeten en de maan is ook al wat.”

Een planetaire uitlijning is weinig meer dan een optische illusie. Het heeft geen effect op aardbevingen of andere natuurrampen op aarde, zoals soms geopperd wordt. Wel gebruikten de twee Voyager-ruimtetuigen de relatieve nabijheid van verschillende planeten als zwaartekracht-assist om hun snelheden te verhogen en hun trajecten te wijzigen.

via De Standaard

February 4, 2025 at 09:58AM

Another piece of POSITIVE news: En ineens is het Goudblommeke in Papier het beste café van Europa: “Telkens als ik hier kom, zie ik nieuwe dingen”

En ineens is het Goudblommeke in Papier het beste café van Europa: “Telkens als ik hier kom, zie ik nieuwe dingen”

Het is een doordeweekse namiddag en toch loopt het Goudblommeke aardig vol. De cafégangers zijn divers: jonge twintigers spelen een kaartspel terwijl ze voor het eerst een Witte Lambiek drinken, een groep oudere mannen keuvelt zachtjes in het Frans, een Antwerps koppel komt proeven van de sfeer nadat ze over het café iets in het nieuws hadden opgevangen en enkelingen hebben een notitieboekje mee waarin ze vlijtig hun gedachten neerpennen. Achter ons zit een Belgisch-Amerikaanse man uit Alaska die hier zeven jaar geleden voor het eerst was, en nu nog eens een biertje komt drinken.

Het Goudblommeke in Papier is al meer dan tachtig jaar een gevestigde waarde in Brussel en nu krijgt het café ook internationaal erkenning. The European Bar Guide, dat elk jaar een top 100 van bars in Europa oplijst, bekroonde het iconische café tot beste van Europa met een monsterscore van 9,7 op 10. Sinds de media-aandacht voelen de eigenaars dat het drukker wordt. Daar ziet uitbater Emile Fayeux (29) geen graten in: “Het Goudblommeke is altijd al een plek geweest die bekend stond bij mensen van overal, een plek waar zowel lokale als nieuwsgierige wereldburgers elkaar konden ontmoeten. De sfeer is nog steeds wat ze was.”

De studenten Alec Geenen (22) en Roos Dierickx (22) denken er net zo over. Ze hadden al van het Goudblommeke gehoord, vorige week hadden ze er een feestje gemist. Met een sympathiek Limburgs accent zegt Roos zich niet druk te maken over een toeristische overrompeling. “Dat het toeristen zijn, betekent niet dat ze geen respect hebben. Iedereen heeft evenveel recht om hier te zijn, ik denk dat het juist een kracht is om verschillende culturen samen te brengen.”

Romantiek en surrealisme

Een blik op de muren verraadt de rijke geschiedenis van het Goudblommeke. Geen plek is onbenut: tekeningen, kadertjes en verborgen boodschappen prijken tot aan het plafond, zodat je niet weet waar eerst te kijken. “Telkens ik hier kom, zie ik nieuwe dingen”, lacht de Brusselaar Jérôme Paque (34), die regelmatig over de vloer komt. “Het Goudblommeke voelt heel authentiek,” vindt hij, “alsof de tijd hier is blijven stilstaan.” En dat is ook The European Bar Guide niet ontgaan. Op de website staat te lezen dat de inrichting “middeleeuws en floraal-romantisch” aandoet. “Toch voelt het er als een samenhangend geheel, permanent eerder dan in een opwelling bijeengeraapt.”

Alec Geenen en Roos Dierickx. — © Jef Van den Bossche

Uitbater Emile Fayeux. — © Jef Van den Bossche

In een opwelling bijeengeraapt, is het interieur inderdaad niet. Vorige eeuw was het Goudblommeke een ontmoetingsplaats voor surrealistische kunstenaars en andere artistiekelingen. Geert van Bruaene, estheet-dichter en jeugdvriend van Paul van Ostaijen, nam de kroeg in 1944 over en maakte er een broeiende culturele ontmoetingsplaats van. Het moet een flamboyante bedoening geweest zijn: Hugo Claus vierde er zijn eerste huwelijk, Louis Paul Boon en Jan Walravens (die elkaar kenden van het tijdschrift Tijd en Mens) dronken er menig glas, en Hergé hield er zijn eerste tentoonstelling. De voorbije decennia moest de kroeg vechten om overeind te blijven: in 2006 ging het Goudblommeke voor de eerste keer over de kop, vijftien jaar later hakte de coronacrisis er flink in. Sinds 2023 probeert een jong team de geest van het café levend te houden.

Tussen het bier tappen en gemberthee maken door legt Emile uit welke culturele initiatieven vandaag nog voortbestaan. Achteraan is een concertruimte waar de uitbaters regelmatig concerten organiseren. Verder zijn er poëzielezingen, conferenties, filmvertoningen van jonge regisseurs en expo’s van artiesten uit Brussel of elders. “We proberen artiesten te ondersteunen door hen gratis te laten optreden. Als ze inkom vragen, mogen ze die centen houden.”

Gluren achter het gordijn

The European Bar Guide noemt het Goudblommeke “bijna mythisch”, en dat is – zoals het een Belgisch café betaamt – mede om het bier dat er geserveerd wordt. Achter een piepkleine bar tapt Emile er lustig op los. “Mijn favoriete bier? Saison Verschueren van het vat”, zegt Emile. Na een korte steekproef in het café blijkt dat een publiekslieveling.

Meer verdeeldheid zaaide een muurschildering uit 2011 met daarop personages uit de stripreeks Stam & Pilou van De Marck en De Wulf. Die veroorzaakte in 2023 ophef omdat erop een oudere man te zien is die naar de billen van een jong meisje gluurt. De feministische actiegroep Noms Peut-Être plaatste het werk samen met andere stripmuren op een zwarte lijst van seksistische en racistische tekeningen, en ijvert voor vrouwvriendelijkere alternatieven in het Brusselse straatbeeld.

De oplossing van de café-uitbaters? Een hemelsbreed gordijn. Wie in het Goudblommeke naar achteren loopt, ziet geen muur maar een groot wit zeil. “We hebben de muur in overleg met de eigenaars verborgen gehouden, zoals de vorige eigenaars dat deden. Als mensen vragen om de stripmuur te zien, doen we het gordijn open, anders blijft het dicht”, zegt Emile. Overschilderen vonden de vorige eigenaars geen optie, ze wilden het erfgoed respecteren. Maar tijden veranderen, en daar ontsnapt zelfs het Goudblommeke niet aan.

De muurschildering met personages uit de stripreeks Stam & Pilou zit achter een wit zeil verborgen. — © Jef Van den Bossche

via De Standaard

February 4, 2025 at 09:56AM

Another piece of POSITIVE news: Regering overweegt auto’s te verloten onder wie zijn btw-bonnetje vraagt

Regering overweegt auto’s te verloten onder wie zijn btw-bonnetje vraagt

ook dat nog

Regering overweegt auto’s te verloten onder wie zijn btw-bonnetje vraagt

De regering-De Wever gaat het idee onderzoeken van een loterij met btw-bonnetjes en kassa­tickets.

Kun je straks via het btw-bonnetje van een restaurant- of kappersbezoek 1 miljoen euro of een auto winnen? De regering-De Wever zal alvast het idee van zo’n btw-loterij onderzoeken. “Om het opvragen van ontvangstbewijzen door klanten te stimuleren, en zo fiscale fraude te verminderen”, staat in het regeerakkoord.

Een btw-loterij georganiseerd door de overheid bestaat al langer in Portugal en Italië. Mensen vragen daar zelf naar een kassaticket of btw-bonnetje wanneer ze op restaurant zijn geweest of iets kochten. De prijzen zijn dan ook niet min: Portugal geeft naast geldprijzen ook dure auto’s weg en in Italië kunnen de geldprijzen oplopen tot 5 miljoen euro.

“Het lijkt een wat bizar initiatief”, zegt professor fiscaal recht Bruno Peeters (UA). “Maar op deze manier probeert Italië fiscale fraude tegen te gaan. Om te vermijden dat er nog te vaak in het zwart wordt gekocht en verkocht, waardoor de staat belangrijke btw-inkomsten misloopt.”

“De organisatie van zo’n tombola en de prijzenpot zijn niet gratis, maar Italië en Portugal zeggen dat de loterij hen veel meer opbrengt aan inkomsten die dus wél worden aangegeven”, aldus Peeters. Volgens de Portugese overheid stegen de btw-inkomsten met vele honderden miljoenen.

Op dat effect hoopt ook de ­regering-De Wever. “Ook in België is er immers het aanvoelen dat het zogenoemde zwarte circuit nog altijd erg omvangrijk is”, zegt Peeters. Ook het Rekenhof, dat de werking van de Belgische overheid controleert, lanceerde eerder al in een rapport over fiscale fraude het idee om via een tombola met btw-bonnetjes “mensen aan te moedigen altijd een btw-ticket te vragen”. (wer)

via De Standaard

February 4, 2025 at 09:55AM

Lemon

via Instagram https://instagr.am/p/DFoBEWIN-Uv/

Beard

via Instagram https://instagr.am/p/DFkfQ8DtEgu/

Monument

via Instagram https://instagr.am/p/DFicdmLNTV7/